Stavelot is geboren uit de Amblève. Er bestaat geen twijfel over: de eerste bewoners werden aangetrokken door het heldere, visrijke water. De eerste Stavelotanen waren ongetwijfeld vissers.
De mannen die in 1910 de Forelvereniging oprichtten, volgden in hun voetsporen. De leden van het eerste comité zijn onder meer: Alfred Briska (voorzitter), Armand Schuind (vice-voorzitter), Jean Levarlet (secretaris), Emile Dubois (penningmeester), Armand Grégoire, Charles Dopagne, Henri Marechal en Edmond Gaspar.
Meer dan honderd jaar oud, heeft La Truite de twintigste eeuw doorkruist op het ritme van de grillen van de Amblève, met veelvuldige en gedenkwaardige vangsten. De archieven getuigen hiervan: van 1910 tot 1940 leren we bijvoorbeeld dat forel en zalm het genot waren van de inwoners van Stavelot, maar ook van marcatchous mensen die van veel verder kwamen (Verviers, Luik…) speciaal om hun hard-on in deze heldere wateren te zwaaien.
In het begin van de twintigste eeuw was de visserij nog een middel van bestaan, maar geleidelijk aan is zij veranderd in een vrijetijds- en sportactiviteit. Aan de Davidvijvers werden regelmatig grote volkswedstrijden georganiseerd.
Dit is ook waar het associatieve karakter van La Truite tot zijn recht komt. Jong en oud vonden er gedurende vele jaren voldoening en vervulling.
Maar er zouden donkere tijden aanbreken: ondanks de leerlooierijen en twee oorlogen zou La Truite standhouden! Daarbij is geen rekening gehouden met de industrialisatie van de oevers van de Warche (papierfabrieken, zuivelfabrieken…) in de jaren zestig, noch met de steeds toenemende lozingen van de bevolkingsgroepen die langs de Amblève en haar zijrivieren wonen. Al deze agressies eisten hun tol van de vissen en dus van de vissers.
Jarenlang zagen de inwoners van Stavelot hun rivier de ene dag rood, de volgende dag stonk het, de dag daarna groen of grijs…
Tot op een mooie dag in 1993, toen de waterzuiveringsinstallatie van Malmedy in gebruik werd genomen. Anderen zouden spoedig volgen. Onder deze impuls hoefde men geen jaar te wachten om hier en daar forellen en vlagzalmen te zien kakelen, het gekrioel van een snoek die verrast werd door het passeren van een toeschouwer, het vrijen van eenden… De natuur had haar rechten teruggekregen!
De vereniging, die gedurende deze lange periode een slapend bestaan had geleid, kwam weer op gang onder impuls van Léon Colinet, Jean-Marie Lagamme, Jean-Marie Parmentier en hun vrienden.
Laten we hen hartelijk danken!
Aan het begin van het jaar 2000 telt men meer dan 120 leden die hun passie met verve beoefenen.
De Forel wordt opnieuw gelanceerd en aan zijn zijde wordt het riviercontract van de Amblève geboren met als leitmotiv de bescherming en het duurzaam beheer van de rivier zodat een dergelijke situatie zich nooit meer kan voordoen.
Sources: les archives de l’Amblève par Patrice lefebvre et Jean-Marie Parmentier. Stavelot 2000.
